- Written by Σπύρος Πέττας
Στις κλάσεις LM GTE PRO και LM GTE AM με τον ακραίο ανταγωνισμό η Ferrari επικράτησε εμφατικά με την 488 GTE EVO χάρη στην πολυνίκη ομάδα AF Corse
του Σπύρου Πέττα
Αρχές της προηγούμενης χρονιάς η Ferrari έκανε πάταγο στο χώρο των αγώνων και της αυτοκίνησης γενικότερα, ανακοινώνοντας ότι θα τρέξει στο κορυφαίο επίπεδο στις 24 ώρες του Le Mans το 2023 με ένα Hypercar.
Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος την εκκίνηση στο μεγάλο αγώνα που διεξάγεται στην κεντρική Γαλλία στα περίχωρα της πόλης Sartre, έδωσε ο πρόεδρος της Ferrari, John Elkan που τόνισε πόσο σημαντικός είναι ο αγώνας για το παρελθόν αλλά κυρίως για το μέλλον της Ferrari.
Και ο Elkan απεδείχθη... γουρλής, καθώς στην κλάση LM GTE PRO, επικράτησαν οι James Calado, Alessandro Pierguidi και Come Ledogar και στην κατώτερη κλάση LM GTE AM, οι Nicklas Nielsen, Francois Perrodo και Alessio Rovera, όλοι στο τιμόνι της εξελιγμένης από τον Παντοβάνο βελτιωτή Michelotto Ferrari 488 GTE Evo.
Οι Ferrari ήλεγξαν τον αγώνα από το προβάδισμα και αυτό παρά κάποιες περιοριστικές ντιρεκτίβες που τις υπέβαλε η Fia, έπειτα από παρέμβαση της Porsche. Στις δύο κλάσεις με τον ακραίο ανταγωνισμό των Chevrolet Corvette, Porsche 911, Aston Martin DB9 και Ford GT, οι Ferrari 488 επέβαλαν το ρυθμό τους και μονάχα κατά τη νύχτα τις δυσκόλεψαν κάπως οι Corvette. Ωστόσο οι Ferrari υπήρξαν ανώτερες και έτσι πήραν ρεβάνς για την ήττα στην Daytona.
Να σημειώσουμε ότι αυτές ήταν η 37η και 38η επικράτηση της Ferrari στο Le Mans, με 9 νίκες γενικής και 29 νίκες κλάσης...
Στον διπλανό πίνακα όλες οι νίκες γενικής της Scuderia στο Le Mans.
1949 – Chinetti, Selsdon – Ferrari 166 MM
1954 – Gonzalez, Tintignant - Ferrari 375 Plus
1958 – P.Hill, Gendebien - Ferrari 250 Testa Rossa
1960 – Frere, Gendebien – Ferrari Tr60
1961 – P.Hill, Gendebien – Ferrari Tr61
1962 – P.Hill, Gendebien – Ferrari 330 Tri
1963 – Scarfiotti, Bandini – Ferrari 250 P
1964 – Guichet, Vaccarella – Ferrari 275 P
1965 – Ridnt, Gregory – Ferrari 250 Le Mans
- Written by Σπύρος Πέττας
BIG LITTLE JOHN SURTEES’S TIME! Η ώρα του Τζον Σέρτις! Έπειτα από επτά συναπτούς τίτλους στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλετών, τέσσερις στην κλάση των 400 κυβικών εκατοστών και ακόμη τρεις σε αυτήν των 350 κυβικών εκατοστών, εξιστορούμε πώς ο αμίμητος Άγγλος πιλότος κατέκτησε τον δικό του μοναδικό τίτλο στη Formula 1, συνθέτοντας ένα κατόρθωμα που ποτέ δεν κατάφερε να επαναλάβει κανείς έκτοτε!...
- Written by Σπύρος Πέττας
The 1989 season title would be decided at the legendary Suzuka sirquit, at the outskirts of Osaka a few hundred kilometers away from the metropolitan Japanese city...
By Spyros Pettas
Alain Prost was the favorite. He had less wins than Senna up to that point (only four against six) but he had scored more points overall (the same had happened also in 1988 but Senna won the title then…) and had better eleven top results than Senna (the 11 best results counted for the final classification of the season back then). Nevertheless, Ayrton Senna's hopes were still vivid. To keep his title dream alive he had to win over Prost in Suzuka, the penultimate round of the season.
Senna clinched yet another pole position, and no surprise there. But the economy of the race brought Alain Prost in the lead closely followed by his McLaren Honda V10 teammate.
During the 46th lap of the race Prost, as he was accustomed to, left the door on his right slightly open approaching the Triangle chicane. Senna needed no warning to dive in the inside while Prost was closing the door.
The two of them had a slight touch and went straight on, not making the chicane.
Prost gave up the fight thinking that his front right suspension was bent. Open quotes: “I saw my right front wheel turned so I thought that the suspension was utterly destroyed. That was not the case because I had not checked the left front wheel which was turned at the same angle. The suspension was alright" admits nowadays Prost. Unbelievable!...
Senna, on his part, called the Japanese marshals to push him so that he could reignite the Honda engine. They made it. In two laps Senna would diminish an… eight second disadvantage he had against the new leader Alessandro Nannini to take the lead and win the race!
All this in vane… The FIA regulations back then did not allow an outside help to the car beside that of the driver himself, so Senna, having used the marshals to push him, had broken the law. Beside that, he had not made the Triangle chicane because of the accident and that caused another penalty.
Jean Marie Balestre, the then French president of FI(S)A was rigorous. Senna had to be disqualified from the race completely! And so it was! Alessandro Nannini had inherited his first and only win with the Flavio Briatore – Luciano Benetton Benetton Ford organization, while Senna was left in despair.
He simply could not choke it… He even thought of abandoning racing at all. Luckily, for us at least (but one cound not claim the same for... Prost or even Ferrari), he did not… For history alone the 1989 Formula 1 World Championship went to Alain Prost, the third title of his monumental career…
- Written by Σπύρος Πέττας
Το 1986 υπήρξε μια μνημειώδης σεζόν για την ιστορία της Formula 1. Τα μονοθέσια με τα ατρακτοειδή ρύγχη έμοιαζαν ομορφότερα από ποτέ και ήταν ισχυρότερα από ποτέ.